Міхаіл Орда: "Мы падтрымліваем нашага прэзідэнта"

У пачатку тыдня прэзідэнт правёў нараду па актуальных сацыяльна-эканамічных і палітычных пытаннях. Абмяркоўваліся надзённыя праблемы: сітуацыя з распаўсюджваннем каронавіруса, аднаўленне эканомікі пасля пандэміі, новы склад урада. Але ключавой тэмай сустрэчы стала выбарчая кампанія. Пра гэта і наша гутарка з кіраўніком ініцыятыўнай групы дзеючага Прэзідэнта і ўдзельнікам сустрэчы, старшынёй ФПБ Міхаілам Ордам.
- Міхаіл Сяргеевіч, вы не першы раз узначальваеце ініцыятыўную групу Аляксандра Лукашэнкі. Чаму гэта важна для вас? Вы-старшыня Федэрацыі прафсаюзаў. Гэта пазіцыя арганізацыі. Яна адлюстроўвае інтарэсы працоўных калектываў?
- Выбары Прэзідэнта-гэта вельмі адказны момант для кожнага з нас. І нам неабыякава, хто ўзначаліць краіну. Мы, як прафсаюзы, прадстаўляем інтарэсы працоўных калектываў. А значыць, адказныя за іх лёс. Яны нам давяраюць. Мы не можам рызыкаваць і верыць пустым абяцанням. Мы судзімы па выніках, а не па палітычных праграмах і намерах.
У выбарчай кампаніі 2020 года мы выступаем у падтрымку дзеючага Прэзідэнта, таму што бачым канкрэтныя вынікі яго працы. Беларусь-незалежная дзяржава з дастаткова развітой эканомікай, перадавымі тэхналогіямі, даступнай медыцынай, высокім узроўнем сацыяльнай абароны. Усё гэта звязана з выразнай і пісьменна выбудаванай Палітыкай.
Трэба прызнаць, што ў нас няма больш аўтарытэтнага і дасведчанага палітыка, чым Аляксандр Лукашэнка, які ўмее адстойваць інтарэсы дзяржавы і простых людзей. Ён ужо даказаў гэта не адзін раз на практыцы.
І зараз, каб захаваць дабрабыт дзяржавы, стабільнасць і ўпэўненасць у заўтрашнім дні, трэба своечасова прыняць правільнае рашэнне. Прычым узважана, абдумана, з разуменнем, што наогул адбываецца.
– У ініцыятыўнай групе па зборы подпісаў за дзеючага Прэзідэнта больш за 11 тысяч чалавек. Хто яны?
- Гэта прадстаўнікі грамадзянскай супольнасці-людзі абсалютна розных прафесій і ўзростаў, прадстаўнікі грамадскіх аб'яднанняў з усіх рэгіёнаў краіны. Традыцыйна арганізацыі працоўных прымаюць актыўны ўдзел у арганізацыі і правядзенні выбарчых кампаній розных узроўняў. У нас у гэтым вялікі вопыт і прафесійная каманда аўтарытэтных, актыўных, неабыякавых людзей, якія пастаянна ўдасканальваюць свае веды і навыкі. Усіх іх аб'ядноўвае адно: дакладнае разуменне адказнасці за будучыню.
Цяпер яны збіраюць подпісы. Мы зрабілі акцэнт на працу ў працоўных калектывах, дзе нас ведаюць, давяраюць і падтрымліваюць. Вядома, мы выконваем усе меры бяспекі, улічваючы сітуацыю, якая склалася з распаўсюджваннем віруса, і дзейнічаем у рамках існуючага заканадаўства.
- Чаму вы аддалі перавагу не пікетам, а менавіта працы ў працоўных калектывах?
- Гэта відавочна. Таму што мы ўяўляем іх інтарэсы. Гэта людзі, для якіх важная праца і стабільнасць. Цяпер можна пачуць закіды, што патрэбна цалкам іншая структура эканомікі, пры якой частка прадпрыемстваў трэба будзе прадаць, частка зачыніць. А ў мяне пытанне. Наўзамен гэтых прадпрыемстваў працоўныя нешта атрымаюць? Нельга проста так выкінуць людзей на вуліцу і пазбавіць заробку. Мне б не хацелася, каб новаспечаныя палітыкі разважалі «па-чубайсаўску»: ну вымрэ некалькі мільёнаў, значыць, не ўпісаліся ў рынак. Нічога страшнага-новыя вырастуць.
Дарэчы сказаць, ніколі ў гісторыі ў рэфарматараў не было грошай на сацыяльныя патрэбы грамадства. Ды і з абяцаннямі стварыць новыя прадпрыемствы заўсёды было пытанне. Гэта былі ў асноўным пражэкты.
Мы гэта ўжо праходзілі ў канцы 90-х. і ведаем, чаго варта аднавіць эканоміку. Тады таксама прапаноўвалася ўсё распрадаць. І ў тых краінах, дзе гэта адбылося, багатыя сталі яшчэ багацей, а бедных стала значна больш. Бо ў такіх выпадках перш за ўсё пакутуюць простыя людзі.
Калі хтосьці абяцае, што будуць новыя прадпрыемствы і новыя працоўныя месцы, хочацца спытаць: пра якія канкрэтна прадпрыемствы ідзе гаворка? Хто дасць на іх грошы і калі гэтыя прадпрыемствы з'явяцца? У гэтых пытаннях заўсёды вялікі туман, калі кандыдаты раздаюць абяцанні на выбарах. У гэтай палеміцы патрэбна канкрэтыка, якую мы не чуем.
- Вы лічыце, што нам не патрэбныя рэформы?
- Ілжэрэформы нам не патрэбныя. Беларусь ужо выбрала сваю дарогу і ідзе па гэтым сваім эвалюцыйным шляху. Але перыядычна мы бачым, што з'яўляецца хто-то, хто імкнецца давесці грамадству, што мы ідзем не туды або што руху наогул няма. Я думаю, што ім, напэўна, так хацелася б. Давайце цяпер на прыкладах.
Многія нашы прадпрыемствы дастаткова паспяхова развіваюцца. МАЗ выпусціў свой першы электробус. Да яго ўжо прыглядаюцца ў Узбекістане і Грузіі. А яшчэ нядаўна многія выступалі за яго продаж. А што прапаноўвалася наўзамен? Выпускаць запчасткі для КамАЗа? Я думаю, нават упэўнены, што мы страцілі б завод, працоўныя месцы, нашу нацыянальную марку, а ў выніку і выпуск гэтых запчастак.
БелАЗ. Пад ім трэць сусветнага рынку вялікагрузных кар'ерных самазвалаў. Гэта заслуга 11 тысяч работнікаў. І зарабляюць яны пад 1400 рублёў. Наш 450-тоннік двойчы трапіў у Кнігу рэкордаў Гінеса. У планах-550-тонны самазвал. І гэта прадпрыемства сёння прызнана адным з самых высокатэхналагічных у свеце.
Добры прыклад паказаў "Беларуськалій". Сенсацыяй стала заключэнне пагаднення аб экспарце беларускіх калійных угнаенняў на кітайскі рынак. Нягледзячы на ўсе прароцтва, разрыў з такім буйным партнёрам, як «Уралкалій», не павярнуўся крахам. Кошт новага кантракту стварае трывалы падмурак для стабілізацыі, аднаўлення і наступнага развіцця ўсяго сусветнага калійнага рынку. Гэта дае нам нашмат больш.
Спрацавала і стымуляванне дрэваапрацоўкі ў Беларусі. Заробкі ў людзей на мадэрнізаваных прадпрыемствах ужо больш за тысячу рублёў. Трэба сказаць, што пакуль не ва ўсіх, але самае галоўнае, што гэтыя прадпрыемствы развіваюцца.
У многіх краінах беларускія тавары асацыююцца са знакам якасці. Нашы прадукты харчавання карыстаюцца вялікім попытам у многіх краінах. І гэта заслуга нас-беларусаў.
На ўвесь свет прагрымелі і нашы айцішнікі. І тут, трэба адзначыць, штуршком для дынамічнага развіцця стаў інавацыйны Дэкрэт Прэзідэнта. Сёння толькі ў Парку высокіх тэхналогій працуюць 800 кампаній. Але мы пайшлі далей і заявілі аб сабе як аб краіне з лічбавай эканомікай.
Ведаеце, усё пазнаецца ў параўнанні. І мы сёння для карэктнасці павінны параўнаць сябе з краінамі нашага рэгіёна, так званымі краінамі постсавецкай прасторы. Мы ўсе стартавалі з адной кропкі. Толькі рэсурсы ў кожнага былі свае і розныя. У Беларусі няма прыродных рэсурсаў, наш залаты запас-нашы людзі, працавітыя, таленавітыя, разумныя. І яны сваімі рукамі з нуля стварылі сваю новую, незалежную краіну. Усе нашы дасягненні за 25 гадоў можна пералічваць гадзінамі. І гэтым сёння трэба ганарыцца.
- Давайце вернемся да выбарчай кампаніі. У нас маладая дзяржава і няма такіх стогадовых электаральных традыцый, як у іншых краінах. Як вы лічыце, наколькі ў нас развіта палітычная культура?
- Вы маеце рацыю, мы ў пачатку доўгага шляху. Але мы бачым, што ў нас прасочваюцца тыя ж тэндэнцыі, што і ў многіх дасведчаных у гэтых адносінах краін. Выбарчая кампанія-гэта заўсёды канкурэнцыя. А ў выпадку выбараў 2020-га, як правіла, яна перамяшчаецца на інтэрнэт-пляцоўкі. Мы жывем у сучасным свеце, і сёння нельга не карыстацца рэсурсам, які дазваляе хутка данесці інфармацыю да максімальна большай колькасці людзей.
Але разам з тым у інтэрнэце значна прасцей выкарыстоўваць скрытыя тэхналогіі, якія дазваляюць маніпуляваць грамадскім меркаваннем. Для людзей, якія прафесійна валодаюць такімі навыкамі, не складае працы штучна падштурхоўваць карыстальнікаў да фарміравання пэўнага меркавання. Прычым так, што яны самі не заўсёды разумеюць: гэта іх уласная пазіцыя, заснаваная на асабістым вопыце і перакананнях, або ім яе пісьменна навязалі?
Мы не першы раз прымаем удзел у электаральнай кампаніі і прывыклі дзейнічаць шчыра, прама і адкрыта. На жаль, гэтага нельга сказаць аб усіх удзельніках перадвыбарнай гонкі.
Калі казаць аб палітычнай культуры, то, безумоўна, важна, каб яна была ва ўсяго электарату. Але найбольш важна, каб гэтая палітычная культура была ў тых, хто прыняў рашэнне балатавацца.
Ведаеце, кіраваць дзяржавай – гэта не схадзіць за хлебам. Гэта вялікая адказнасць за людзей, за гісторыю і будучыню краіны. Гэтым павінны займацца тыя, у каго ёсць патрэбны вопыт і прафесіяналізм.