Бел
- Адрас райвыканкама:
- 231103, г. Ашмяны, вул. Савецкая, 103
- Электронная пошта:
- Ispolkom@oshmiany.gov.by
- (для дзелавой перапіскі)
- Тэлефон: 8-(01593)-2-21-13
- Факс: 8-(01593)-2-21-15
17.08.2020
Выступ Аляксандра Лукашэнкі ў Менску на мітынгу за захаванне спакою, міру і бяспекі ў Беларусі
Дарагія сябры!
(авацыя)
Дзякуй вам, што прыйшлі.
(бурныя авацыі, словы ў падтрымку прэзідэнта)
Дзякуй вам, гамельчукі! Мы пражылі з вамі чвэрць стагоддзя цяжкіх гадоў, і вы ніколі мяне не падводзілі.
(авацыя)
Дзякуй вам, землякі-магілёўцы і віцябляне!
(авацыя)
Дзякуй вам, Жыхары Брэста і Брэсцкай вобласці!
(авацыя)
Дзе прайшлі самыя цяжкія гады маёй маладосці-ваенныя гады.
Дзякуй вам, гарадзенцы!
(авацыя)
Менавіта тады, у сярэдзіне 1990-х, мы пачалі сваю перадвыбарчую кампанію з вас, гарадзенцы.
Дзякуй вам, мінчукі!
(авацыя)
За тое, што вы чвэрць стагоддзя церпіце мяне, чалавека, які прыехаў да вас з правінцыі.
(авацыя)
Дарагія сябры, я паклікаў вас сюды не для таго, каб Вы мяне абаранілі, хоць не без гэтага. Вы прыехалі сюды, каб упершыню за чвэрць стагоддзя вы змаглі абараніць сваю краіну, незалежнасць, свае сем'і, сваіх жонак, сясцёр і дзяцей!
(бурныя авацыі)
Я не хацеў вас клікаць на гэтую плошчу. Па-першае, я ведаю, у вас вельмі шмат спраў дома. Вы прыбіраеце хлеб. Я ведаю, што хутка ў школу. І ў вас шмат клопатаў, каб падрыхтаваць дзетак і ўнукаў да гэтай працы. А самае галоўнае, я памятаю тыя 90-я: тут стаялі людзі, рабочыя з каструлямі і чайнікамі, і прасілі есці, прасілі накарміць дзяцей. І я гэта ўсё бачыў прэч з таго акна (мітынг праходзіў каля будынка Дома ўрада, дзе ў свой час, будучы дэпутатам, працаваў Аляксандр Лукашэнка. - Прыма. БЕЛТА). І тады я пакляўся дапамагчы вам і не дапусціць у лёсе беларусаў плошчаў.
(авацыя)
Я не прыхільнік вуліц і плошчаў, я не прыхільнік мітынгаў. Але, на жаль, гэта не мая віна, што мне прыйшлося паклікаць вас на дапамогу.
(авацыя)
Дарагія сябры, тады, у сярэдзіне 1990 - х, на мітынгах і плошчах, на жаль, і тут у парламенце мы знішчылі тое, што было дадзена нам Богам: сваю велізарную вялікую імперыю, без якой не вырашалася ні адно пытанне ў свеце.
Мы атрымалі крывавы абрубак гэтай імперыі. Што хацелі тады тыя людзі, вы? Вы прасілі кавалак хлеба. Вы прасілі $ 20 заработнай платы, вы прасілі запусціць, раскруціць, выратаваць заводы. Вы прасілі трактар, вы прасілі камбайн, каб выратаваць сяло. Каб вы маглі працаваць у вёсачцы, каб было малако, мяса і хлеб на гэтых мінскіх прылаўках.
(авацыя)
Вы прасілі тады не прыватызаваць заводы і фабрыкі. Вы прасілі не адбіраць у сялян зямлю. Вы прасілі не ўводзіць платную медыцыну і адукацыю. Вы прасілі вярнуць гонар афіцэра і салдата, якія баяліся выходзіць на вуліцу.
(бурныя авацыі)
Карацей, вы прасілі мяне, зусім маладога, неспрактыкаванага чалавека, адвесці народ ад прорвы. Мы гэта зрабілі! Мы зрабілі тое, аб чым марылі мільёны папярэднікаў. Мы пабудавалі суверэнную незалежную дзяржаву ўпершыню ў нашай гісторыі! Час выбраў тады нас, і мы гэта зрабілі!
(бурныя авацыі)
Далей я буду казаць і звяртацца да вас і не толькі. Наогул не да вас. Я хачу звярнуцца, называючы іх на вы, да тых, хто сёння аблудны, хто сёння дэзарыентаваны. І, можа быць, каго сёння няма на плошчы. Я хачу спытаць у вас: чаго хочаце вы цяпер? Першае: вы хочаце свабоды? Скажыце, які?! Вы хочаце пераменаў? Якіх, што будзем мяняць?! Вы хочаце рэформаў? Скажыце, якіх, заўтра пачнем! Вы хочаце "шрубалётных грошай"? Але вы ж ведаеце, якія стаяць тут, на гэтай плошчы, што не бывае паветраных "верталётных грошай", што грошы трэба зарабляць кожны дзень. І не на плошчы, а ў палях, на заводах і фабрыках.
(бурныя авацыі)
Хтосьці хоча новых выбараў. За акно паглядзіце! Танкі і самалёты на ўзлёце ў 15 хвілінах ад нашых межаў! І гэта не дарма. Натаўскія войскі ляскаюць гусеніцамі каля нашай брамы. Ідзе нарошчванне ваеннай моцы на заходніх межах нашай краіны. Літва, Латвія, Польшча і, на жаль, наша родная Украіна, яе кіраўніцтва загадваюць правесці нам новыя выбары.
(шматлікія воклічы супраць такога кроку)
Калі толькі мы пойдзем на повадзе ў іх, мы сарвемся ў штопар і ніколі не стабілізуем наш паветраны карабель. Мы загінем як дзяржаву, як народ, як нацыя.
(авацыя)
Замест таго каб быць там, на палігонах, на Захадзе, каб прадэманстраваць сваю сілу, мы сваіх хлопцаў трымаем на вуліцах і плошчах, каб супакоіць іх (пратэстоўцаў. - Прыма. БЕЛТА). Хіба гэта нармальна, салдаты?
Нам прапанавалі " ланцуг "(нам прапанавалі тыя) ад Вільні да Кіева: "мы туды паставім больш за 300 тысяч нашых людзей". Гэты "ланцуг" - санітарны кардон, які мы разбурылі ў сярэдзіне 1990-х. і за што так ненавідзяць нас на Захадзе. Мы не павінны стаць санітарнай зонай паміж Усходам і Захадам! Мы не павінны стаць прыбіральняй для Еўропы!
(бурныя авацыі)
Нам прапануюць новы ўрад. Яго стварылі ўжо за мяжой. Цэлых два. Не могуць разабрацца, хто прыедзе намі кіраваць. Але мы памятаем гісторыю. Гэтых урадаў было мора, і цяпер у Амерыцы сядзіць адно з іх. Тры іх там. Нам не патрэбныя заморскія ўрада! Нам трэба свой урад, сваё кіраўніцтва, і мы будзем яго абіраць!
(бурныя авацыі, словы ў падтрымку прэзідэнта)
Нам прапануюць новую ўладу. Нам прапануюць салдат НАТА. Нас хочуць апрануць у лапці і паганяць бізуном. Няўжо вы гэтага не бачыце?! Калі хтосьці гэтага хоча-без мяне. Я ніколі не пайду на злом нашай дзяржавы! Я ніколі не пайду на знішчэнне таго, што створана нашымі з вамі рукамі! Гэтаму не бываць!
(бурныя авацыі)
Але ў мяне, як і ў вас усіх, і тых, хто нас чуе, ёсць дзеці і ўнукі. І я хачу, каб яны жылі, як мы з вамі чвэрць стагоддзя пражылі, на сваёй зямлі, у сваёй дзяржаве! Дрэнна, зусім дрэнна, добра, лепш, але на сваёй зямлі, сваім розумам!
(авацыя)
А цяпер не для мітынгу, але я павінен вам гэта сказаць, паколькі вы прыехалі сюды з далёкага Брагіна, вы прыехалі з Маларыты, з поўначы нашай краіны, Усходу і Захаду. У мяне, можа, не будзе больш такой магчымасці сказаць вам усім: так, мы праводзілі жорсткі курс, так, камусьці мая палітыка, можа быць, не падабалася, улада не такая. Але мы з вамі гэтую ўладу зацвердзілі ў сярэдзіне 1990 - х, прымаючы новую Канстытуцыю. Вы тады прасілі навесці парадак. Я вам яго навёў! Вы прасілі без карупцыі і алігархаў. Дзе яны, гэтыя алігархі?
(авацыя)
Дзякуй вам, што прыйшлі.
(бурныя авацыі, словы ў падтрымку прэзідэнта)
Дзякуй вам, гамельчукі! Мы пражылі з вамі чвэрць стагоддзя цяжкіх гадоў, і вы ніколі мяне не падводзілі.
(авацыя)
Дзякуй вам, землякі-магілёўцы і віцябляне!
(авацыя)
Дзякуй вам, Жыхары Брэста і Брэсцкай вобласці!
(авацыя)
Дзе прайшлі самыя цяжкія гады маёй маладосці-ваенныя гады.
Дзякуй вам, гарадзенцы!
(авацыя)
Менавіта тады, у сярэдзіне 1990-х, мы пачалі сваю перадвыбарчую кампанію з вас, гарадзенцы.
Дзякуй вам, мінчукі!
(авацыя)
За тое, што вы чвэрць стагоддзя церпіце мяне, чалавека, які прыехаў да вас з правінцыі.
(авацыя)
Дарагія сябры, я паклікаў вас сюды не для таго, каб Вы мяне абаранілі, хоць не без гэтага. Вы прыехалі сюды, каб упершыню за чвэрць стагоддзя вы змаглі абараніць сваю краіну, незалежнасць, свае сем'і, сваіх жонак, сясцёр і дзяцей!
(бурныя авацыі)
Я не хацеў вас клікаць на гэтую плошчу. Па-першае, я ведаю, у вас вельмі шмат спраў дома. Вы прыбіраеце хлеб. Я ведаю, што хутка ў школу. І ў вас шмат клопатаў, каб падрыхтаваць дзетак і ўнукаў да гэтай працы. А самае галоўнае, я памятаю тыя 90-я: тут стаялі людзі, рабочыя з каструлямі і чайнікамі, і прасілі есці, прасілі накарміць дзяцей. І я гэта ўсё бачыў прэч з таго акна (мітынг праходзіў каля будынка Дома ўрада, дзе ў свой час, будучы дэпутатам, працаваў Аляксандр Лукашэнка. - Прыма. БЕЛТА). І тады я пакляўся дапамагчы вам і не дапусціць у лёсе беларусаў плошчаў.
(авацыя)
Я не прыхільнік вуліц і плошчаў, я не прыхільнік мітынгаў. Але, на жаль, гэта не мая віна, што мне прыйшлося паклікаць вас на дапамогу.
(авацыя)
Дарагія сябры, тады, у сярэдзіне 1990 - х, на мітынгах і плошчах, на жаль, і тут у парламенце мы знішчылі тое, што было дадзена нам Богам: сваю велізарную вялікую імперыю, без якой не вырашалася ні адно пытанне ў свеце.
Мы атрымалі крывавы абрубак гэтай імперыі. Што хацелі тады тыя людзі, вы? Вы прасілі кавалак хлеба. Вы прасілі $ 20 заработнай платы, вы прасілі запусціць, раскруціць, выратаваць заводы. Вы прасілі трактар, вы прасілі камбайн, каб выратаваць сяло. Каб вы маглі працаваць у вёсачцы, каб было малако, мяса і хлеб на гэтых мінскіх прылаўках.
(авацыя)
Вы прасілі тады не прыватызаваць заводы і фабрыкі. Вы прасілі не адбіраць у сялян зямлю. Вы прасілі не ўводзіць платную медыцыну і адукацыю. Вы прасілі вярнуць гонар афіцэра і салдата, якія баяліся выходзіць на вуліцу.
(бурныя авацыі)
Карацей, вы прасілі мяне, зусім маладога, неспрактыкаванага чалавека, адвесці народ ад прорвы. Мы гэта зрабілі! Мы зрабілі тое, аб чым марылі мільёны папярэднікаў. Мы пабудавалі суверэнную незалежную дзяржаву ўпершыню ў нашай гісторыі! Час выбраў тады нас, і мы гэта зрабілі!
(бурныя авацыі)
Далей я буду казаць і звяртацца да вас і не толькі. Наогул не да вас. Я хачу звярнуцца, называючы іх на вы, да тых, хто сёння аблудны, хто сёння дэзарыентаваны. І, можа быць, каго сёння няма на плошчы. Я хачу спытаць у вас: чаго хочаце вы цяпер? Першае: вы хочаце свабоды? Скажыце, які?! Вы хочаце пераменаў? Якіх, што будзем мяняць?! Вы хочаце рэформаў? Скажыце, якіх, заўтра пачнем! Вы хочаце "шрубалётных грошай"? Але вы ж ведаеце, якія стаяць тут, на гэтай плошчы, што не бывае паветраных "верталётных грошай", што грошы трэба зарабляць кожны дзень. І не на плошчы, а ў палях, на заводах і фабрыках.
(бурныя авацыі)
Хтосьці хоча новых выбараў. За акно паглядзіце! Танкі і самалёты на ўзлёце ў 15 хвілінах ад нашых межаў! І гэта не дарма. Натаўскія войскі ляскаюць гусеніцамі каля нашай брамы. Ідзе нарошчванне ваеннай моцы на заходніх межах нашай краіны. Літва, Латвія, Польшча і, на жаль, наша родная Украіна, яе кіраўніцтва загадваюць правесці нам новыя выбары.
(шматлікія воклічы супраць такога кроку)
Калі толькі мы пойдзем на повадзе ў іх, мы сарвемся ў штопар і ніколі не стабілізуем наш паветраны карабель. Мы загінем як дзяржаву, як народ, як нацыя.
(авацыя)
Замест таго каб быць там, на палігонах, на Захадзе, каб прадэманстраваць сваю сілу, мы сваіх хлопцаў трымаем на вуліцах і плошчах, каб супакоіць іх (пратэстоўцаў. - Прыма. БЕЛТА). Хіба гэта нармальна, салдаты?
Нам прапанавалі " ланцуг "(нам прапанавалі тыя) ад Вільні да Кіева: "мы туды паставім больш за 300 тысяч нашых людзей". Гэты "ланцуг" - санітарны кардон, які мы разбурылі ў сярэдзіне 1990-х. і за што так ненавідзяць нас на Захадзе. Мы не павінны стаць санітарнай зонай паміж Усходам і Захадам! Мы не павінны стаць прыбіральняй для Еўропы!
(бурныя авацыі)
Нам прапануюць новы ўрад. Яго стварылі ўжо за мяжой. Цэлых два. Не могуць разабрацца, хто прыедзе намі кіраваць. Але мы памятаем гісторыю. Гэтых урадаў было мора, і цяпер у Амерыцы сядзіць адно з іх. Тры іх там. Нам не патрэбныя заморскія ўрада! Нам трэба свой урад, сваё кіраўніцтва, і мы будзем яго абіраць!
(бурныя авацыі, словы ў падтрымку прэзідэнта)
Нам прапануюць новую ўладу. Нам прапануюць салдат НАТА. Нас хочуць апрануць у лапці і паганяць бізуном. Няўжо вы гэтага не бачыце?! Калі хтосьці гэтага хоча-без мяне. Я ніколі не пайду на злом нашай дзяржавы! Я ніколі не пайду на знішчэнне таго, што створана нашымі з вамі рукамі! Гэтаму не бываць!
(бурныя авацыі)
Але ў мяне, як і ў вас усіх, і тых, хто нас чуе, ёсць дзеці і ўнукі. І я хачу, каб яны жылі, як мы з вамі чвэрць стагоддзя пражылі, на сваёй зямлі, у сваёй дзяржаве! Дрэнна, зусім дрэнна, добра, лепш, але на сваёй зямлі, сваім розумам!
(авацыя)
А цяпер не для мітынгу, але я павінен вам гэта сказаць, паколькі вы прыехалі сюды з далёкага Брагіна, вы прыехалі з Маларыты, з поўначы нашай краіны, Усходу і Захаду. У мяне, можа, не будзе больш такой магчымасці сказаць вам усім: так, мы праводзілі жорсткі курс, так, камусьці мая палітыка, можа быць, не падабалася, улада не такая. Але мы з вамі гэтую ўладу зацвердзілі ў сярэдзіне 1990 - х, прымаючы новую Канстытуцыю. Вы тады прасілі навесці парадак. Я вам яго навёў! Вы прасілі без карупцыі і алігархаў. Дзе яны, гэтыя алігархі?
(авацыя)
Вы прасілі ачысціць вуліцы Мінска і дарогі ад бандытаў. Я вам зрабіў гэта!
(бурныя авацыі, словы падзякі)
Сілай, жалезнай воляй, пацанамі, якіх сёння шальмуюць (іх бацькамі), мы Бралі зброю, нас былі адзінкі, і мы іх (бандытаў. - Прыма. БЕЛТА) квасілі на дарогах! 32 банды ў Мінску! Велізарная колькасць на Брэсцкай трасе! Зладзюг і бандытаў, якія забівалі нашых людзей! Мы іх за паўгода ўсіх прыбралі!
(бурныя авацыі)
І я хачу спытаць сёння ў той невялікай купкі Мінскай моладзі: вы пра гэта чулі? Вы хоць чулі, як здзекаваліся гэтыя уркі над нашымі людзьмі, як яны адбіралі апошнія грошы, як стралялі прама тут, калі я сядзеў у гэтым будынку? Яны хоць ведаюць, чаго гэта каштавала? Яны дакладна не ведаюць. Напэўна, іх бацькі захварэлі і забыліся, і не сказалі ім пра гэта. Так я вам нагадваю: 32 банды, якія мы знішчылі вось з гэтымі хлопцамі - амапаўцамі, міліцыяй, салдатамі, якія пайшлі за мной.
(бурныя авацыі)
Вы прасілі ў мяне, зусім маладога чалавека, які не ведаў, дзе ўзяць нейкія грошы. Вы галасілі, вашы жонкі- $ 20, Аляксандр Рыгоравіч, дзяцей карміць няма чым! Мы далі больш. І толькі сляпы гэтага не бачыць! Так, мы не багатыя. Але не $20 (зарплаты ў краіне. - Прыма. БЕЛТА). Як можам, так і жывем, але на сваёй зямлі!
(бурныя авацыі)
Вы прасілі вучыць дзяцей, вы прасілі лячыць людзей. Вучым і лечым!
(авацыя)
І лечым не горш за іншых, як паказала нядаўняя гісторыя. Той, хто не сляпы, вазьміце галаву ў рукі. Настаўнікі, лекары, творчая інтэлігенцыя, вазьміце галаву ў рукі і паглядзіце на дадзеныя. Мы пайшлі сваім шляхам у гэтай пандэміі, мы не спынілі краіну, ні адзін завод, ні адно сяло не зачынілі. І людзі сёння дзякуюць нас за гэта!
(бурныя авацыі, словы падзякі)
Мяне і сёння яшчэ папракаюць: не той шлях, няма сацыяльнай дыстанцыі... А паглядзіце на іх: дыстанцыяваліся яны на мітынгах і плошчах (праціўнікі дзеючай улады. - Прыма. БЕЛТА), калі ім з-за мяжы далі каманду? Яны пляваць хацелі на маскі і дыстанцыю адзін ад аднаго! Яны ў чым мяне папракаюць? За тое, што я паўгода, калі ішла гэтая страшная хвароба, схадзіў з розуму, каб ні адзін чалавек не захварэў.
(бурныя авацыі)
Мы пабудавалі з вамі пры ўсіх складанасцях, пры ўсіх недахопах прыгажуню краіну! Каму вы яе вырашылі аддаць? Калі хто-небудзь хоча аддаць краіну, то нават калі буду мёртвым, я гэтага не дазволю!
(бурныя авацыі, словы ў падтрымку прэзідэнта)
Дарагія сябры! Пра актуальнае: я стаю, як перад Богам, - выбары адбыліся. Не можа быць больш 80% фальсіфікацыі! Не можа быць!
(бурныя авацыі, ўхваляльныя воклічы)
Нам прапануюць новыя выбары. Я толькі што сказаў: акунемся ў гэта балота-не вылезем ніколі! Нас хочуць гэтым знішчыць, нас хочуць аслабіць. Хто будзе праводзіць гэтыя выбары? Хто пойдзе на гэтыя выбары? Бандыты і уркі!
Пойдзем на выбары, а працаваць хто будзе? Пойдзем на выбары-загінем, і гэтага хочуць там, за мяжой.
Кажуць, праявілі не тое калянасць, не тое жорсткасць на вуліцах. Дык хто, вы яе спарадзілі, гэтую жорсткасць? Я яе спарадзіў, улада? Яна нам не патрэбна была! Трэба было спыніць іх! Калі б не спынілі, вас бы тут не было. Вы гарбаціліся б перад імі, а яны б дзялілі і рвалі краіну. Пойдзем на выбары-перавернем краіну!
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
Сёння раздаюцца пагрозы сем'ям вайскоўцаў, дзяржаўным служачым-усім, хто стаў побач з Лукашэнкам. Папярэджваю: гуляеце з агнём! І салдаты, і дзяржслужачыя, і рабочыя, і сяляне, і лекары, і настаўнікі, наша інтэлігенцыя здольныя абараніць сябе (і абароняць) і свае сем'і!
(авацыя)
Я прашу вас, іх цяпер: не чапайце настаўнікаў, ім трэба рыхтавацца да школы! Не чапайце лекараў, яны не павінны сёння з "чырвоных зон" (яшчэ COVID-19 нікуды не сышоў) прыходзіць кудысьці і апраўдвацца! Не чапайце журналістаў дзяржаўных сродкаў масавай інфармацыі і іх сем'і! Не дай бог нешта здарыцца-адкажаце спаўна!
(авацыя)
Супакойцеся, не штурхаюць людзей да сілавога супрацьстаяння! Не ганьбіце краіну-мірную, квітнеючую і спакойную, якой усё ў свеце зайздросцілі! У нас у сілу гэтага няма сяброў, прыхільнікаў. Усе хочуць, каб мы сталі на калені. Не станем!
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
Але я рэаліст. Паслухайце мяне: спакойнага жыцця яны нам не дадуць. Нават калі яны (апаненты дзеючай улады і краіны. - Прыма. БЕЛТА) супакоіцца цяпер, яны выпаўзуць, як пацукі з сваіх нор, праз некаторы час. Імі кіруюць ўжо чужыя людзі - лялькаводы. Яны бачаць заходнія межы нашай Беларусі тут, пад Мінскам, як у 1939 - м, а не пад Брэстам. Гэтаму не бываць! Мы ўсе станем Брэсцкай крэпасцю! Краіну не аддамо! Беларусы, думайце сваёй галавой, пакуль не позна сёння! Бо заўтра за нас будуць думаць іншыя. Вось у чым каштоўнасць таго, што вы прыехалі падтрымаць не толькі мяне, але і абараніць краіну! Не шкадуйце гэтага часу, якое вы патрацілі, каб прыехаць сюды - у цэнтр Мінска!
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
Дарагія сябры, каштоўнасць гэтага дзейства яшчэ і ў тым (што мяне натхняе), што гэтым вы паказалі, хто ў доме гаспадар! Мы чуем іх галасы, мы разумеем, што гэта меншасць. Але і яны павінны лічыцца з меркаваннем пераважнай большасці, з нашым меркаваннем!
(авацыя)
Яны (праціўнікі цяперашняй улады. - Прыма. БЕЛТА) крычаць мне: "сыходзь!"Не пытанне! Слухайце, родныя мае, я тут стаю не таму, што моцна ўчапіўся за ўладу. Чвэрць стагоддзя, я аддаў усю сваю маладосць і самыя лепшыя гады служэнню вам і нашай Радзіме.
Не пытанне! Прэзідэнты прыходзяць і сыходзяць. АМАП сыдзе, распусціў войска і сядзем зноў на плошчы... Чаго і каго тут будзем чакаць? Каго заўтра карміць будзем? Крымінальнікаў і бандытаў выпусціць... Не пытанне! Але забіваць і абдзіраць яны будуць нас і нашых дзяцей. Памятаеце гэта! Яны рвуцца да ўлады.
Мы ўжо гэта праходзілі. Сее-хто не бачыў, а сее-хто забыўся. Навошта паўтараць?! Я вам нагадваю! Нельга гэта паўтарыць! Спыніцеся, не забівайце сваю будучыню, будучыню сваіх дзяцей ўласнымі рукамі!
Мы - прынадны кавалак для іх (праціўнікаў спакойнага і мірнага беларускай дзяржавы. - Прыма. БЕЛТА), але кавалак невялікі. З'ядуць і не падавяцца. Думайце! Настаў час, вам вырашаць. Я хацеў бы спытаць у іх: што з вамі, беларусы? Вы ж хацелі стагоддзямі "людзьмі звацца"! І памятайце: загубіць - не Лукашэнка - загубіць першага Прэзідэнта, гэта будзе пачатак вашага канца! Вы заўсёды будзеце, як ва Украіне, іншых краінах, стаяць на каленях і маліцца невядома на каго.
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
І памятайце, я звяртаюся да ім (апанентам улады. - Прыма. БЕЛТА), а вы прасачыце, каб яны не распальвалі гэты вогнішча, таму што, як вучыць гісторыя, на папялішча ніколі не пабудуеш будучыні. Будзеце жабракамі, будзеце хадзіць з працягнутай рукой і прасіць кавалак хлеба, які мы сёння можам самі знайсці, самі вырасціць. Мы ўмеем гэта рабіць! Мы ні ад каго нічога не хочам. Мы хочам, каб не лезлі ў наш дом!
Мы з усімі пытаннямі разбярэмся. Я вас папярэджваў: выбары будуць цікавымі, а пасля выбараў будзе яшчэ цікавей. Як у ваду глядзеў.
Беражыце, беражыце Беларусь! Таму што яна ўжо не нам належыць, а нашым дзецям і ўнукам! Мы хоць неяк пражылі свой шлях да сённяшняга дня. А што ім пакінем?! Час вельмі сур'ёзнае. Таму я вас сюды паклікаў, каб вы абаранілі краіну, падтрымалі сёння людзей, якія ідуць у бой за вас, за вашу будучыню.
Майце на ўвазе, цяпер шмат усякай дрэні павыпаўзала і таўруюць ганьбай: Лукашэнка такі, у яго дзесьці грошы, у яго дзесьці дома... Не прайшло. Дзесьці захварэў, дзесьці ўжо памёр... але я жывы і буду жыць!
(бурныя авацыі)
І памятаеце, я ніколі не здраджваў, ніколі! І я вас ніколі не аддам!
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
Яшчэ раз паўтараю: вялікі вам дзякуй, што вы паказалі, што вы гаспадары - з Брагіна, Ваўкавыска, Магілёва і Віцебска, вы гаспадары гэтай краіны і гэтай сталіцы. Яны (апаненты дзеючай улады. - Прыма. БЕЛТА) доўга будуць памятаць, што мы сабраліся тут. Вялікае вам дзякуй! Я стаю перад вамі на каленях упершыню ў сваім жыцці! Вы гэта заслужылі!
(бурныя авацыі)
Дзякуй вам, сяляне, дзякуй, што вы адарваліся ад спраў! Мы заўтра наверстаем, скончым уборку.
Дзякуй вам, рабочыя! Не аддавайце свае заводы нікому, не кідайце працоўныя месцы, бо потым на іх не вернецеся, нічога там не атрымаецца, вы ніколі не адновіце краіну.
Дзякуй вам, ветэраны! За вашу падтрымку, за тое, што вы заўсёды падтрымлівалі мяне!
Дзякуй вам, салдаты нашай арміі! За мір і спакой.
Дзякуй вам!
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
(бурныя авацыі, словы падзякі)
Сілай, жалезнай воляй, пацанамі, якіх сёння шальмуюць (іх бацькамі), мы Бралі зброю, нас былі адзінкі, і мы іх (бандытаў. - Прыма. БЕЛТА) квасілі на дарогах! 32 банды ў Мінску! Велізарная колькасць на Брэсцкай трасе! Зладзюг і бандытаў, якія забівалі нашых людзей! Мы іх за паўгода ўсіх прыбралі!
(бурныя авацыі)
І я хачу спытаць сёння ў той невялікай купкі Мінскай моладзі: вы пра гэта чулі? Вы хоць чулі, як здзекаваліся гэтыя уркі над нашымі людзьмі, як яны адбіралі апошнія грошы, як стралялі прама тут, калі я сядзеў у гэтым будынку? Яны хоць ведаюць, чаго гэта каштавала? Яны дакладна не ведаюць. Напэўна, іх бацькі захварэлі і забыліся, і не сказалі ім пра гэта. Так я вам нагадваю: 32 банды, якія мы знішчылі вось з гэтымі хлопцамі - амапаўцамі, міліцыяй, салдатамі, якія пайшлі за мной.
(бурныя авацыі)
Вы прасілі ў мяне, зусім маладога чалавека, які не ведаў, дзе ўзяць нейкія грошы. Вы галасілі, вашы жонкі- $ 20, Аляксандр Рыгоравіч, дзяцей карміць няма чым! Мы далі больш. І толькі сляпы гэтага не бачыць! Так, мы не багатыя. Але не $20 (зарплаты ў краіне. - Прыма. БЕЛТА). Як можам, так і жывем, але на сваёй зямлі!
(бурныя авацыі)
Вы прасілі вучыць дзяцей, вы прасілі лячыць людзей. Вучым і лечым!
(авацыя)
І лечым не горш за іншых, як паказала нядаўняя гісторыя. Той, хто не сляпы, вазьміце галаву ў рукі. Настаўнікі, лекары, творчая інтэлігенцыя, вазьміце галаву ў рукі і паглядзіце на дадзеныя. Мы пайшлі сваім шляхам у гэтай пандэміі, мы не спынілі краіну, ні адзін завод, ні адно сяло не зачынілі. І людзі сёння дзякуюць нас за гэта!
(бурныя авацыі, словы падзякі)
Мяне і сёння яшчэ папракаюць: не той шлях, няма сацыяльнай дыстанцыі... А паглядзіце на іх: дыстанцыяваліся яны на мітынгах і плошчах (праціўнікі дзеючай улады. - Прыма. БЕЛТА), калі ім з-за мяжы далі каманду? Яны пляваць хацелі на маскі і дыстанцыю адзін ад аднаго! Яны ў чым мяне папракаюць? За тое, што я паўгода, калі ішла гэтая страшная хвароба, схадзіў з розуму, каб ні адзін чалавек не захварэў.
(бурныя авацыі)
Мы пабудавалі з вамі пры ўсіх складанасцях, пры ўсіх недахопах прыгажуню краіну! Каму вы яе вырашылі аддаць? Калі хто-небудзь хоча аддаць краіну, то нават калі буду мёртвым, я гэтага не дазволю!
(бурныя авацыі, словы ў падтрымку прэзідэнта)
Дарагія сябры! Пра актуальнае: я стаю, як перад Богам, - выбары адбыліся. Не можа быць больш 80% фальсіфікацыі! Не можа быць!
(бурныя авацыі, ўхваляльныя воклічы)
Нам прапануюць новыя выбары. Я толькі што сказаў: акунемся ў гэта балота-не вылезем ніколі! Нас хочуць гэтым знішчыць, нас хочуць аслабіць. Хто будзе праводзіць гэтыя выбары? Хто пойдзе на гэтыя выбары? Бандыты і уркі!
Пойдзем на выбары, а працаваць хто будзе? Пойдзем на выбары-загінем, і гэтага хочуць там, за мяжой.
Кажуць, праявілі не тое калянасць, не тое жорсткасць на вуліцах. Дык хто, вы яе спарадзілі, гэтую жорсткасць? Я яе спарадзіў, улада? Яна нам не патрэбна была! Трэба было спыніць іх! Калі б не спынілі, вас бы тут не было. Вы гарбаціліся б перад імі, а яны б дзялілі і рвалі краіну. Пойдзем на выбары-перавернем краіну!
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
Сёння раздаюцца пагрозы сем'ям вайскоўцаў, дзяржаўным служачым-усім, хто стаў побач з Лукашэнкам. Папярэджваю: гуляеце з агнём! І салдаты, і дзяржслужачыя, і рабочыя, і сяляне, і лекары, і настаўнікі, наша інтэлігенцыя здольныя абараніць сябе (і абароняць) і свае сем'і!
(авацыя)
Я прашу вас, іх цяпер: не чапайце настаўнікаў, ім трэба рыхтавацца да школы! Не чапайце лекараў, яны не павінны сёння з "чырвоных зон" (яшчэ COVID-19 нікуды не сышоў) прыходзіць кудысьці і апраўдвацца! Не чапайце журналістаў дзяржаўных сродкаў масавай інфармацыі і іх сем'і! Не дай бог нешта здарыцца-адкажаце спаўна!
(авацыя)
Супакойцеся, не штурхаюць людзей да сілавога супрацьстаяння! Не ганьбіце краіну-мірную, квітнеючую і спакойную, якой усё ў свеце зайздросцілі! У нас у сілу гэтага няма сяброў, прыхільнікаў. Усе хочуць, каб мы сталі на калені. Не станем!
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
Але я рэаліст. Паслухайце мяне: спакойнага жыцця яны нам не дадуць. Нават калі яны (апаненты дзеючай улады і краіны. - Прыма. БЕЛТА) супакоіцца цяпер, яны выпаўзуць, як пацукі з сваіх нор, праз некаторы час. Імі кіруюць ўжо чужыя людзі - лялькаводы. Яны бачаць заходнія межы нашай Беларусі тут, пад Мінскам, як у 1939 - м, а не пад Брэстам. Гэтаму не бываць! Мы ўсе станем Брэсцкай крэпасцю! Краіну не аддамо! Беларусы, думайце сваёй галавой, пакуль не позна сёння! Бо заўтра за нас будуць думаць іншыя. Вось у чым каштоўнасць таго, што вы прыехалі падтрымаць не толькі мяне, але і абараніць краіну! Не шкадуйце гэтага часу, якое вы патрацілі, каб прыехаць сюды - у цэнтр Мінска!
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
Дарагія сябры, каштоўнасць гэтага дзейства яшчэ і ў тым (што мяне натхняе), што гэтым вы паказалі, хто ў доме гаспадар! Мы чуем іх галасы, мы разумеем, што гэта меншасць. Але і яны павінны лічыцца з меркаваннем пераважнай большасці, з нашым меркаваннем!
(авацыя)
Яны (праціўнікі цяперашняй улады. - Прыма. БЕЛТА) крычаць мне: "сыходзь!"Не пытанне! Слухайце, родныя мае, я тут стаю не таму, што моцна ўчапіўся за ўладу. Чвэрць стагоддзя, я аддаў усю сваю маладосць і самыя лепшыя гады служэнню вам і нашай Радзіме.
Не пытанне! Прэзідэнты прыходзяць і сыходзяць. АМАП сыдзе, распусціў войска і сядзем зноў на плошчы... Чаго і каго тут будзем чакаць? Каго заўтра карміць будзем? Крымінальнікаў і бандытаў выпусціць... Не пытанне! Але забіваць і абдзіраць яны будуць нас і нашых дзяцей. Памятаеце гэта! Яны рвуцца да ўлады.
Мы ўжо гэта праходзілі. Сее-хто не бачыў, а сее-хто забыўся. Навошта паўтараць?! Я вам нагадваю! Нельга гэта паўтарыць! Спыніцеся, не забівайце сваю будучыню, будучыню сваіх дзяцей ўласнымі рукамі!
Мы - прынадны кавалак для іх (праціўнікаў спакойнага і мірнага беларускай дзяржавы. - Прыма. БЕЛТА), але кавалак невялікі. З'ядуць і не падавяцца. Думайце! Настаў час, вам вырашаць. Я хацеў бы спытаць у іх: што з вамі, беларусы? Вы ж хацелі стагоддзямі "людзьмі звацца"! І памятайце: загубіць - не Лукашэнка - загубіць першага Прэзідэнта, гэта будзе пачатак вашага канца! Вы заўсёды будзеце, як ва Украіне, іншых краінах, стаяць на каленях і маліцца невядома на каго.
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
І памятайце, я звяртаюся да ім (апанентам улады. - Прыма. БЕЛТА), а вы прасачыце, каб яны не распальвалі гэты вогнішча, таму што, як вучыць гісторыя, на папялішча ніколі не пабудуеш будучыні. Будзеце жабракамі, будзеце хадзіць з працягнутай рукой і прасіць кавалак хлеба, які мы сёння можам самі знайсці, самі вырасціць. Мы ўмеем гэта рабіць! Мы ні ад каго нічога не хочам. Мы хочам, каб не лезлі ў наш дом!
Мы з усімі пытаннямі разбярэмся. Я вас папярэджваў: выбары будуць цікавымі, а пасля выбараў будзе яшчэ цікавей. Як у ваду глядзеў.
Беражыце, беражыце Беларусь! Таму што яна ўжо не нам належыць, а нашым дзецям і ўнукам! Мы хоць неяк пражылі свой шлях да сённяшняга дня. А што ім пакінем?! Час вельмі сур'ёзнае. Таму я вас сюды паклікаў, каб вы абаранілі краіну, падтрымалі сёння людзей, якія ідуць у бой за вас, за вашу будучыню.
Майце на ўвазе, цяпер шмат усякай дрэні павыпаўзала і таўруюць ганьбай: Лукашэнка такі, у яго дзесьці грошы, у яго дзесьці дома... Не прайшло. Дзесьці захварэў, дзесьці ўжо памёр... але я жывы і буду жыць!
(бурныя авацыі)
І памятаеце, я ніколі не здраджваў, ніколі! І я вас ніколі не аддам!
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
Яшчэ раз паўтараю: вялікі вам дзякуй, што вы паказалі, што вы гаспадары - з Брагіна, Ваўкавыска, Магілёва і Віцебска, вы гаспадары гэтай краіны і гэтай сталіцы. Яны (апаненты дзеючай улады. - Прыма. БЕЛТА) доўга будуць памятаць, што мы сабраліся тут. Вялікае вам дзякуй! Я стаю перад вамі на каленях упершыню ў сваім жыцці! Вы гэта заслужылі!
(бурныя авацыі)
Дзякуй вам, сяляне, дзякуй, што вы адарваліся ад спраў! Мы заўтра наверстаем, скончым уборку.
Дзякуй вам, рабочыя! Не аддавайце свае заводы нікому, не кідайце працоўныя месцы, бо потым на іх не вернецеся, нічога там не атрымаецца, вы ніколі не адновіце краіну.
Дзякуй вам, ветэраны! За вашу падтрымку, за тое, што вы заўсёды падтрымлівалі мяне!
Дзякуй вам, салдаты нашай арміі! За мір і спакой.
Дзякуй вам!
(бурныя авацыі, словы падтрымкі)
18.12.2023
Навiны рэспублiкi
У Беларусі пачынаецца вылучэнне кандыдатаў у дэпутаты
08.10.2023
Навiны рэспублiкi
Аляксандр Лукашэнка: сфера культуры з’яўляецца скарбонкай матэрыяльнай і духоўнай спадчыны краіны
03.09.2023
Навiны рэспублiкi
Аляксандр Лукашэнка: родная мова, веды і традыцыі продкаў заўсёды яднаюць людзей
